Pasze objętościowe

Pasze objetościowe       Do pasz objętościowych zalicza się pasze o dużej objętości i zawartości wody, są to miedzy innymi:
  • kiszonki
  • okopowe
  • różne wodniste odpady przemysłowe

    Zielonki z trwałych użytków zielonych stanowią najtańszą i najzdrowszą (przy prawidłowym stosowaniu) paszę soczystą dla wszystkich gatunków Zwierząt, są cennym źródłem łatwo przyswajalnych składników.
    Wartość pokarmowa zielonek zależy przede wszystkim od gatunku oraz odmian roślin, poziomu nawożenia oraz terminu zbioru. Dotyczy to szczególnie zawartości białka oraz włókna surowego.



          ROZROŻNIANE SĄ TRZY RODZAJE UZYTKOWANIA PASTWISK
  • wypas wolny - jest nieracjonalny, uniemożliwia odpoczynek rui, racjonalne nawożenie oraz pielęgnowanie. Przy tym sposobie użytkowania na wyżywienie 1 krowy o wydajności około 3000 l mleka rocznie jest potrzebne około 1,5 ha pastwiska.
  • wypas kwaterowy - umożliwia odpoczynek i odrost rui, dzięki czemu na wyżywienie jednej krowy potrzeba około 0,5 ha pastwiska. Pastwisko dzieli się na 10-14 kwater, z których krowy korzystają każdorazowo nie dłużej niż 3 dni.
  • wypas kwaterowy dawkowany - każda z kwater dzielona jest dodatkowo na 2 - 3 działki za pomocą ogrodzenia elektrycznego. Wypas na jednej działce trwa nie dłużej niż 1 dzień. Na wyżywienie jednej krowy potrzeba wtedy około 0,3 ha, co oznacza możliwość utrzymania do 3 krów na 1 ha tak użytkowanego pastwiska.



          ZIELONKI Z UPRAW POLOWYCH
    Są poważnym źródłem pasz. Dostarczają one średnio około :
  • 30% siana
  • 45% zielonek do bezpośredniego skarmiania
  • 50% surowca na kiszonki

    Uwzględniając koncentrację składników pokarmowych i przydatność w żywieniu różnych zwierząt, można wydzielić dwie grupy zielonek:
  • wysokobiałkowe
  • niskobiałkowe



          ZIELONKI WYSOKOBIAŁKOWE Z ROŚLIN MOTYLKOWYCH
    Rośliny motylkowe uprawiane w czystym siewie bądź (rzadziej) w mieszankach z trawami są szczególnie cennym źródłem białka, związków mineralnych oraz witamin, a ponadto wzbogacają glebę w azot. Wśród roślin wieloletnich największe znaczenie mają:
  • lucerna
  • koniczyna
  • nostrzyk

    A z jednorocznych seradela i rośliny strączkowe:
  • łubiny
  • bobik
  • peluszka
  • wyka

    Zielonki z motylkowych uprawianych w plonie głównym przeznacza się do bezpośredniego skarmiania, na siano, rzadziej na kiszonkę. Zielonki przeznaczone na siano dla bydła - należy kosić na początku kwitnienia, przy czym bardzo uzasadnione jest dopuszczanie za pomocą wentylatora.



          ZIELONKI O NISKIEJ I SREDNIEJ ZAWARTOŚĆI BIAŁKA
  • żyto ozime - odgrywa dużą rolę jako jedna z najwcześniejszych pasz zielonych, przeznaczana przede wszystkim dla bydła, chociaż dobrze wykorzystują ją również owce, konie i świnie.
  • kukurydza i słonecznik - są to rośliny wybitnie pastewne, dające nawet na glebach lżejszych wysokie plony zielonej masy oraz jednostek pokarmowych z 1 ha. Dotyczy to szczególnie kukurydzy przeznaczonej na kiszonkę.
    Na ZIELONKĘ należy je kosić nie później niż w okresie wyrzucania wiech przez kukurydze i na początku kwitnienia słonecznika (koszone później są gorzej wyjadane).
    Na KISZONKĘ słonecznik należy kosić w pełni kwitnienia, a kukurydzę w fazie mleczno- woskowanej, a nawet woskowej dojrzałości ziarna.



          LIŚCIE BURAKÓW PASTEWNYCH
    Stanowią one ważne, często nie doceniane źródło cennej paszy. Plon liści wynosi od 50 do 200% plonu korzeni oraz waha się w granicach od 200 do 500 q z 1 ha.
    Wartość pokarmowa plonu ilości (średnio około 350 q z 1 ha) w jednostkach owsianych i białku jest większa niż dobrego plonu siana z takiej powierzchni, a bliska wartości 35 q ziarna zbóż albo 350 q koniczyny czerwonej.
    Liście buraków cukrowych w praktyce są zbyt późno zbierane, duża ich część jest obsuszona, nierzadko przegniła oraz spleśniała.
          KISZONKI
    Kiszonki skarmiane w okresie późnej jesieni, zimy oraz wczesnej wiosny zastępują w dużym stopniu pasze zielone. W porównaniu ze sianem kiszonki są z reguły bogatsze w białko oraz witaminy (w przeliczaniu na suchą masę).
    Dobrze przygotowana kiszonka ma podobne zastosowanie w żywieniu zwierząt jak zielonka czy okopowe, z których została przygotowana. Dawki dobrych kiszonek z zielonek skarmianych w zestawie z odpowiednimi paszami uzupełniającymi wynoszą dla krów mlecznych do 50 kg, a dla cielnych 25-35 kg.
    Kiszonki z liści buraczanych daje się wszystkim krowom w ilościach ograniczonych do 25-35 kg. Kiszonki gorszej jakości zawsze należy skarmiać ostrożnie, w mniejszych ilościach i tylko mniej cennym zwierzętom.



          OKOPOWE PASTEWNE
    Naturalnymi paszami soczystymi są:
  • ziemniaki
  • buraki
  • brukiew
  • marchew
  • rzepa

    Odgrywają one dużą rolę w żywieniu wszystkich zwierząt , ale w ostatnich latach powierzchnia uprawy niektórych z nich zmniejszyła się ze względu na duże nakłady robocizny oraz konkurencyjność innych roślin pastewnych.
    Okopowe w coraz większym stopniu zastępowane są, zwłaszcza w żywieniu bydła oraz owiec, kiszonkami ze świeżych zielonek.



          PRODUKTY UBOCZNE PRZEMYSŁU ROLNO-SPOŻYWCZEGO
    W gospodarstwach indywidualnych najczęściej dostępnymi produktami ubocznymi przemysłu rolno-spożywczego są:
  • wysłodki buraczane - to pozostałość z miąższu korzeni buraków cukrowych po wyługowaniu z nich cukru. W zależności od stosowanej technologii produkcji zawierają od 8 do 12% suchej masy, a tym samym 88-92 % wody. Wartość pokarmowa świeżych wysłodków jest niewielka. Stosuje się je w żywieniu bydła oraz owiec. (ŚWIEŻE WYSLODKI przechowują się źle. Należy je skarmiać bezpośrednio lub jeśli dysponujemy większą ich ilością trzeba koniecznie je zakisić. WYSLODKI BURACZANE SUSZONE mają wysoką wartość energetyczną, zbliżoną do wartości pasz treściwych, zawartość białka natomiast jest w nich średnio 2 razy niższa niż w ziarnie zbóż).
  • pulpa ziemniaczana - produkt uboczny otrzymywany przy produkcji krochmalu. Świeża pulpa zawiera około 5 % suchej masy, a 95 % wody. Jest paszą jednostronną, o bardzo niskiej wartości pokarmowej, z powodu mdłego smaku niechętnie jedzona przez zwierzęta.
  • młóto - produkt uboczny otrzymywany przy produkcji piwa z jęczmienia. Posiada trudno rozpuszczalne części zacieru piwnego, przede wszystkim łuski z roślin. Zawiera ono około 22 % suchej masy, a w niej około 5 - 7 % białka. Jest dobra paszą dla bydła. Skarmia się ją w dawkach dla krów 20 kg, dla opasów 30 kg, dla koni, świni oraz owiec jest mniej przydatna.
    melasa - jest produktem ubocznym otrzymywanym przy produkcji cukru z buraków cukrowych. Zawiera średnio 20% wody, 50 % cukru, 10% innych węglowodanów, 10 % związków azotowych oraz 10 % składników mineralnych, soli potasowych oraz sodowych.
    Bydłu mlecznemu można podawać do 1,5 kg melasy na sztukę dziennie.
  • wywar - produkt uboczny otrzymywany w gorzelniach przy produkcji spirytusu z przefermentowanego zacieru, najczęściej z ziemniaków, rzadziej z żyta oraz melasy. Wywar zawiera zaledwie około 5 - 10 % suchej masy, jest wiec paszą wybitnie wodnistą.



    Dodaj komentarz

    • Załóż konto, jeśli chcesz być powiadamiany o odpowiedziach.

    •    Zabespieczenie antyspamowe, przepisz liczbę: 1 ->